Ευρυτάνες μετανάστες στην Αμερική (1899-1924), Μέρος Ζ’

Συνέχεια από το Ε’ μέρος

11. Ελάχιστοι μετανάστες έφυγαν στο 1913

   Στη διάρκεια του έτους αυτού έγιναν μόνο 4 ταξίδια (1 ομαδικό και 3 μεμονωμένα). Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι[1] της Ελλάδος με Τούρκους και Βούλγαρους, αντέστρεψαν το ρεύμα και έφεραν πίσω τους μετανάστες που στρατεύτηκαν και υπήρξαν και θύματα. Πάντως, στο 1913 έφυγαν μόνο 8 μετανάστες. Πιο συγκεκριμένα :

   Η πρώτη μεμονωμένη αναχώρηση το 1913 στην Αμερική έγινε από τον Κώστα Καβαλάρη. Στις αρχές Απριλίου, από το λιμάνι της Πάτρας, έφυγε με το πλοίο “Oceania” και στις 18 Απριλίου έφτασε στην Αμερική. Ήταν τότε 18 ετών. Τελικός του προορισμός (με 25 $ μαζί του) ήταν το Χάμλιν (Hamlin) του Οχάιο, όπου ήταν ο ξάδερφός του Σ. Καβαλάρης.

   Η δεύτερη μεμονωμένη αναχώρηση το 1913 στην Αμερική έγινε από τον Αθανάσιο Κυρίτση. Πρώτα πήγε με πλοίο από την Ελλάδα στη Γαλλία. Από το λιμάνι της Χάβρης, στις 17 Μαΐου αναχώρησε με το πλοίο “Rochambeau” και στις 26 Μαΐου “πάτησε πόδι” στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ήταν 56 ετών και παντρεμένος. Δήλωσε έμπορος (merchant). Η γυναίκα του λεγόταν Μαρία. Με 110 $ στην τσέπη αναζητούσε δουλειά στη Φλόρενς (Florence) της Νότ. Καρολίνας, όπου είχε τον ανεψιό του Κωστ. Δ. Κώτσα.

   Η τρίτη μεμονωμένη αναχώρηση το 1913 στην Αμερική έγινε από το Δημήτριο Χατζή. Στις 6 Οκτωβρίου, από το λιμάνι της Πάτρας, επιβιβάστηκε στο πλοίο “Martha Washington” και στις 20 Οκτωβρίου αποβιβάστηκε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ήταν τότε 45 ετών και παντρεμένος. Δήλωσε κτηματίας. Η γυναίκα του λεγόταν Ελένη. Με 25 $ μαζί του έψαχνε για δουλειά στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης, όπου ήταν ο κουνιάδος του Ευθύμιος Δ. Πλακιάς. Για το Δημ. Χατζή αυτό ήταν το β’ ταξίδι στην Αμερική, εφόσον είχε πρωτοέρθει την περίοδο 1899-1913 και εργάστηκε πάλι στη Βοστώνη.

      Η μοναδική ομαδική αναχώρηση στο 1913 αρίθμησε 5 άτομα και περιλάμβανε τους : Νικ. Βασιλόπουλο, Σπ. Κομπορόζο, Βασ. Μοσχονήσιο, Ελ. Πολύζου και Γεώρ. Λάππα. Στις 7 Νοεμβρίου, από το λιμάνι του Πειραιά αναχώρησαν οι 4 πρώτοι μετανάστες με το πλοίο “Patris”, που πέρασε από το λιμάνι της Πάτρας και πήρε ακόμη το Γεώρ. Λάππα. Στις 27 Νοεμβρίου το πλοίο έδεσε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Επιπλέον στοιχεία μας πληροφορούν ότι :

·         Ο Νικόλαος Βασιλόπουλος ήταν 35 ετών και παντρεμένος. Η γυναίκα του λεγόταν Δέσπω. Με 40 $ μαζί του αναζητούσε δουλειά εργάτη στην Φλόρενς (Florence) της Νότ. Καρολίνας, όπου ήταν ο φίλος του Κωνστ. Κοτρώτσος.

·         Ο Σταύρος Κομπορόζος ήταν 33 ετών και παντρεμένος. Ως επάγγελμα δήλωσε έμπορος. Η σύζυγός του λεγόταν Δέσπω. Με 55 $ στην τσέπη, έψαχνε για δουλειά στο Νιούπορτ Νιους (Newport News) της Βιρτζίνια, κοντά στον ανεψιό του Γεώργιο Πολύζο. Για το Σταύρο Κομπορόζο αυτό ήταν το β’ ταξίδι στις ΗΠΑ. Είχε έρθει πάλι την περίοδο 1900-12 και εργάστηκε στο Νόρφολκ (Norfolk) της Βιρτζίνια.

·         Ο Βασίλειος Μοσχονήσιος ήταν 40 ετών. Δήλωσε έμπορος (merchant). Στην Ελλάδα είχε τον αδερφό του Γεώργιο Μοσχονήσιο, αξιωματικό του ελληνικού στρατού. Με 25 $ στην τσέπη αναζητούσε δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου είχε το φίλο του Νικόλαο Κυπριάδη. Για το Βασίλειο Μοσχονήσιο αυτό ήταν το β’ ταξίδι στις ΗΠΑ. Ξαναήρθε την περίοδο 1903-10 και εργάστηκε πάλι στη Νέα Υόρκη.

·         Η Ελένη Πολύζου ήταν 24 ετών. Ο πατέρας της στην πατρίδα λεγόταν Αθανάσιος. Δήλωσε οικιακά και πήγαινε να συναντήσει τον αδερφό της Γεώργιο Πολύζο στο Νιούπορτ Νιους της Βιρτζίνια.

·         Ο Γεώργιος Λάππας ήταν 35 ετών. Ως επάγγελμα δήλωσε μάγειρος. Η μητέρα του λεγόταν Παρασκευή. Με 12 $ μαζί του αναζητούσε δουλειά στη Νέα Υόρκη, κοντά στον ξάδερφό του Άγγελο Μακασά. Αυτό ήταν το β’ ταξίδι στην Αμερική για το Γεώρ. Λάππα. Πρωτοήρθε την περίοδο 1906-12 και εργάστηκε στη Σαβάνα (Savannah) της Τζώρτζια.

   Εκτός αυτών, στη διάρκεια του 1913 μετανάστευσαν και οι : Χαράλαμπος Αποστολόπουλος (Frano Cal.), Λεωνίδας Κουτσόπουλος (άγνωστος), Κων/νος Λαλάς (Wilmington, N.C.), Βασίλειος Μαθιάς (Buffalo, N.Y.) και Σπυρίδων Παπασπύρος (Richmond, Va.).

12. Νέα κορύφωση του μεταναστευτικού ρεύματος στο 1914

   Στη διάρκεια του έτους αυτού έγιναν 27 ταξίδια (17 ομαδικά και 10 μεμονωμένα). Η λήξη των Βαλκανικών πολέμων και η αποστράτευση, όπως και η φυγή νέων μεταναστών, που πήραν μαζί τους οι παλιότεροι, είχαν ως αποτέλεσμα τον μεγάλο αριθμό των 114 συνολικά μεταναστών (ποσοστό 13,5 % του συνόλου) που έφυγαν στο 1914. Πιο αναλυτικά έχουμε λοιπόν :

      Η πρώτη ομαδική φυγή στο 1914 έγινε από 2 άτομα, τους Νικ. Βλάχο και Χαρ. Γούλα. Από την Ελλάδα ταξίδεψαν με πλοίο έως την Τεργέστη. Από εκεί, στις 15 Δεκεμβρίου 1913, αναχώρησαν με το πλοίο “Pannonia” και στις 10 Ιανουαρίου 1914 έφτασαν στην Αμερική. Επιπλέον ξέρουμε ότι:

·         Ο Νικόλαος Βλάχος ήταν 22 ετών. Ως επάγγελμα δήλωσε σερβιτόρος (waiter). Η μητέρα του λεγόταν Αγόρω. Με 25 $ μαζί του πήγαινε στη Νέα Υόρκη, κοντά στον αδερφό του Θεόδωρο Βλάχο. Αυτό ήταν το β’ ταξίδι στις ΗΠΑ για το Νικόλαο Βλάχο. Πρώτη φορά είχε έρθει την περίοδο 1910-12 και εργάστηκε στη Βοστώνη.

·         Ο Χαράλαμπος Γούλας ήταν 18 ετών. Ο πατέρας του λεγόταν Κωνσταντίνος. Ως εργάτης (με 25 $ στην τσέπη) αναζητούσε δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο ξάδερφός του Θεόδωρος Βλάχος.

      Η δεύτερη ομαδική αναχώρηση στο 1914 έγινε από 2 άτομα, τους Σπ. Αθανασόπουλο και Ζαχ. Σκώκο. Το ταξίδι τους έγινε τμηματικά. Από την Ελλάδα πήγαν με πλοίο στην Τεργέστη. Από αυτό το λιμάνι, στις 2 Ιανουαρίου, επιβιβάστηκαν στο πλοίο “Carpathia” και στις 22 Ιανουαρίου αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Για τους μετανάστες αυτούς γνωρίζουμε ότι :

·         Ο Σπυρίδων Αθανασόπουλος ήταν τότε 20 ετών. Ο πατέρας του λεγόταν Μιχαήλ. Με 25 $ μαζί του πήγαινε για δουλειά εργάτη στο Κάμντεν (Camden) της Νότ. Καρολίνας, κοντά στον ξάδερφό του Χάρη Πούλο.

·         Ο Ζαχαρίας Σκώκος ήταν 20 ετών. Ο πατέρας του λεγόταν Ιωάννης. Κι αυτός είχε τον ίδιο προορισμό για δουλειά εργάτη (με 25 $ στην τσέπη) στο Κάμντεν (Camden) της Νότ. Καρολίνας, κοντά στον ξάδερφό του Χάρη Πούλο.

Πλοίο Saxonia (Photo: Alex Duncan)

   Η τρίτη ομαδική αναχώρηση στο 1914 αριθμούσε 8 άτομα και συγκροτήθηκε από τους : Κων. Μαντζούφα, Ιωάν. Σερετάκη, Στυλ. Σερετάκη, Γεώρ. Σκεντέρη, Βασ. Τσαβαλιά, Δημ. Τσαβαλιά, Κων. Τσαβαλιά και Γεώρ. Τσιτσάρα. Από το λιμάνι της Πάτρας, η ομάδα αναχώρησε με το πλοίο “Saxonia” και στις 2 Φεβρουαρίου έφτασε στην Αμερική. Τα υπάρχοντα στοιχεία μας δηλώνουν ότι:

·         Ο Κωνσταντίνος Μαντζούφας ήταν 17 ετών. Γράφτηκε ως μαθητής (scholar). Ο πατέρας του λεγόταν Σπυρίδων. Με 25 $ μαζί του πήγαινε να συναντήσει τον αδερφό του Ιωάννη Μαντζούφα στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια.

·         Ο Ιωάννης Σερετάκης ήταν 32 ετών. Ως επάγγελμα δήλωσε ξενοδόχος (hotelkeeper). Ο πατέρας του λεγόταν Νικόλαος. Με 23 $ στην τσέπη αναζητούσε δουλειά στο Άκρον[2] του Οχάιο, όπου ήταν ο αδερφός του Κωνσταντίνος. Για τον Ιωάννη Σερετάκη αυτό ήταν το β’ ταξίδι στην Αμερική, εφόσον είχε ξανάρθει την περίοδο 1906-12 και εργάστηκε στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια.

·         Ο Στυλιανός Σερετάκης ήταν 17 ετών. Γράφτηκε ως μαθητής (scholar). Ο πατέρας του λεγόταν Λεωνίδας. Προορισμός του ήταν το Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια (με 25 $ μαζί του), όπου είχε τον αδερφό του Δημήτριο Σερετάκη.

·         Ο Γεώργιος Σκεντέρης ήταν 18 ετών. Ο πατέρας του λεγόταν Ιωάννης. Ως εργάτης έψαχνε για δουλειά στη Νέα Υόρκη (με 25 $ στην τσέπη), κοντά στον αδερφό του Σεραφείμ Σκεντέρη.

·         Ο Βασίλειος Τσαβαλιάς ήταν 30 ετών. Η μητέρα του στην πατρίδα λεγόταν Ελένη. Με 22 $ μαζί του αναζητούσε δουλειά εργάτη στο Ήστον (Easton) της Πενσυλβάνια, κοντά στον ξάδερφό του Δημήτριο Κοντοπάνο. Αυτό ήταν το β’ ταξίδι στις ΗΠΑ για το Βασίλειο Τσαβαλιά. Είχε έρθει πάλι την περίοδο 1910-12 και εργάστηκε πάλι στο Ήστον.

·         Ο Δημήτριος Τσαβαλιάς ήταν 36 ετών. Η μητέρα του στην πατρίδα λεγόταν Ελένη. Κι αυτός, με 73 $ στην τσέπη, δήλωσε ως προορισμό για δουλειά εργάτη το Ήστον της Πενσυλβάνια, όπου ήταν ο φίλος του Δ. Μπενέκος. Για το Δημήτριο Τσαβαλιά ήταν το β’ ταξίδι στην Αμερική, εφόσον πρωτοήρθε την περίοδο 1905-08 και εργάστηκε πάλι στο Ήστον.

·         Ο Κωνσταντίνος Τσαβαλιάς ήταν 17 ετών. Γράφτηκε ως μαθητής (scholar). Η μητέρα του στην πατρίδα λεγόταν Ελένη. Μαζί με τα αδέρφια του Βασίλειο και Δημήτριο κι αυτός (με 25 $ μαζί του) πήγαινε στο Ήστον της Πενσυλβάνια, στον ίδιο φίλο.

·         Ο Γεώργιος Τσιτσάρας ήταν 17 ετών. Γράφτηκε ως μαθητής. Ο πατέρας του λεγόταν Νικόλαος. Με 25 $ στην τσέπη πήγαινε να συναντήσει το θείο του Γεώργιο Σερετάκη στο Άκρον του Οχάιο.

Ο Β’ Μακεδονικός πόλεμος (200-197 π.Χ.) στα εδάφη της Στερεάς Ελλάδας

Ο τόπος μας στη δίνη των συγκρούσεων

   Το λυκόφως του 3^ου π.Χ. αιώνα έβρισκε την Ελλάδα σε μια κρίσιμη ιστορική καμπή. Η ισχυρότερη δύναμη στον ελλαδικό χώρο Μακεδονία μέσα από αμέτρητες συγκρούσεις κατείχε ακόμη την πρωτοκαθεδρία. O βασιλιάς της Φίλιππος Ε’ αποφάσισε να διεκδικήσει την απόλυτη εξουσία μεταξύ των Ελλήνων, επιτιθέμενος σε πόλεις που δεν βρίσκονταν υπό τον έλεγχό του. Για ακόμη μια φορά πολλά ελληνικά κράτη αποφάσισαν να αντισταθούν στην επιθετικότητά του, και σε αναζήτηση ισχυρών συμμάχων στράφηκαν στη Ρώμη. Αυτή ανταποκρίθηκε με προθυμία στην έκκλησή τους. Η καθοριστική αναμέτρηση που επήλθε διαμόρφωσε μακροπρόθεσμα τις τύχες της Ελλάδος. Ορισμένα γεγονότα του πολέμου αυτού διεξήχθησαν σε εδάφη της Στερεάς.

Πριν τον πόλεμο – Η επεκτατική πορεία του Φιλίππου

   Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου το 323 π.Χ., δυνάμεις της νοτίου Ελλάδος ήρθαν πολλές φορές σε ρήξη με τη Μακεδονία, επιχειρώντας να αμβλύνουν την επιρροή της. Αν και οι Μακεδόνες διατήρησαν ακλόνητη την εξουσία τους, η σκληρότητα και η αυταρχική συμπεριφορά, που πολλές φορές επέδειξαν, τους κατέστησαν ιδιαιτέρως αντιπαθείς. Ο Φίλιππος Ε’ ανερχόμενος στο θρόνο προσπάθησε να χτίσει την φήμη ενός φιλικού και διπλωματικού ηγέτη, ως ένα σημείο με επιτυχία, καθώς ο ιστορικός Πολύβιος σημειώνει πως οι υπόλοιποι Έλληνες διέκειντο ευνοϊκά απέναντι του («ἐρώμενος ἐγένετο τῶν Ἑλλήνων…»). Το γεγονός όμως ότι ήταν άνδρας φιλόδοξος, οδήγησε τους αντιπάλους του να τον πολεμήσουν πεισματικά. Παράλληλα, ορισμένες ανειλικρινείς συμπεριφορές προς συμμάχους[i] του έθεσαν εν αμφιβόλω την αξιοπιστία του.

Φίλιππος Ε’

    Έχοντας εδραιώσει ως το 205 π.Χ. την κυριαρχία του στο μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδος, είτε με τη διπλωματία είτε με τα όπλα, ο Φίλιππος έθεσε ως επόμενο στόχο τον έλεγχο του Αιγαίου. Η Πτολεμαϊκή Αίγυπτος κατείχε αρκετές υπερπόντιες κτήσεις στα νησιά και τα παράλια της Ιωνίας, ωστόσο το 204 π.Χ. ο βασιλιάς της Πτολεμαίος Δ’ πέθανε, αφήνοντας το θρόνο στον εξάχρονο γιό του. Ο Φίλιππος εκμεταλλεύτηκε την περίσταση και σύναψε μυστική συμφωνία το επόμενο έτος με τον Σελευκίδη βασιλιά Αντίοχο Γ’ τον Μέγα, διαμοιράζοντας μεταξύ τους τις πτολεμαϊκές κτήσεις σε Αιγαίο και Μικρά Ασία. Ο Φίλιππος ανέλαβε αμέσως δράση. Προσάρτησε τα θρακικά παράλια, ενώ πέρασε και τα Στενά του Ελλησπόντου πολιορκώντας αρκετές πόλεις και καταλαμβάνοντας αρκετά εδάφη. Παράλληλα ο στόλος του επιδόθηκε σε επιχειρήσεις στο Αιγαίο.

Ευρυτάνες μετανάστες στην Αμερική (1899-1924), Μέρος Ε’

Περιλαμβάνει όσους δήλωσαν ως πατρίδα τους το Καρπενήσι

Συνέχεια από το Δ’ Μέρος

5. Πρώτη κορύφωση του μεταναστευτικού ρεύματος στο 1907

   Στη διάρκεια του έτους αυτού έγιναν 33 ταξίδια (22 ομαδικά και 11 από μεμονωμένους). Συνολικά έφυγαν 106 μετανάστες (ποσοστό 12,5 %). Αναλυτικά έχουμε :

  Η πρώτη ομαδική αναχώρηση στο 1907, έγινε από 2 άτομα, τους : Ιωάν. Λιάπη και Δημ. Τσόνιμα. Στις 20 Ιανουαρίου, από το λιμάνι του Πειραιά, έφυγαν με το πλοίο “Gregory Morch” και στις 21 Φεβρουαρίου αφίχθηκαν στις ΗΠΑ. Τα γνωστά επιπλέον στοιχεία μας γνωρίζουν ότι :

·         Ο Ιωάννης Λιάπης ήταν 19 ετών. Με 8 $ μαζί του πήγαινε για δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου είχε έναν θείο του.

·         Ο Δημήτριος Τσόνιμας ήταν 21 ετών. Τελικός προορισμός του ήταν η Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο ξάδερφός του Νικόλαος Σιδεράς.

   Η πρώτη μεμονωμένη αναχώρηση στο 1907 έγινε από τον Σεραφείμ Γκούβα. Στις αρχές Μαρτίου, από το ιταλικό λιμάνι της Νάπολης, ταξίδεψε με το πλοίο “Sannio” και στις 20 Μαρτίου έφτασε στην Αμερική. Ήταν τότε 21 ετών και με 12 $ μαζί του αναζητούσε δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο συγγενής του Θεόδωρος Αρμάγος.

  Η δεύτερη ομαδική αναχώρηση στο 1907, έγινε από 2 άτομα, τους : Σπ. Πάσσιο και Γεώρ. Χούλια. Από την Ελλάδα πήγαν με πλοίο στη Χάβρη. Από το γαλλικό αυτό λιμάνι στις 12 Μαρτίου αναχώρησαν με το πλοίο “La Gascogne” και στις 22 Μαρτίου “πάτησαν πόδι” στην Αμερική. Επιπλέον γνωρίζουμε γι’ αυτούς ότι :

·         Ο Σπύρος Πάσσιος ήταν 20 ετών. Ως επάγγελμα δήλωσε σερβιτόρος (waiter). Προορισμός του για δουλειά ήταν η Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο φίλος του Η. Οικονόμου.

·         Ο Γεώργιος Χούλιας ήταν 29 ετών. Δήλωσε σερβιτόρος και με9 $ μαζί του αναζητούσε δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο ξάδερφός του Θεοφάνης Ντουλόπουλος.

Πλοίο La Gascogne   (Photo: Richard Faber Collection)

   Η δεύτερη μεμονωμένη αναχώρηση στο 1907 έγινε από το Γεώργιο Γρανίτσα. Από το ιταλικό λιμάνι της Νάπολης, στις 13 Μαρτίου, έφυγε με το πλοίο “Roma” και στις 26 Μαρτίου αφίχθηκε στις ΗΠΑ. Ήταν τότε 18 ετών. Με 15 $ στην τσέπη έψαχνε για δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο φίλος του Νικ. Γρανίτσας.

Απόδοση μεγαλύτερης τιμής στον Ιωάννη Καποδίστρια

                                                       οφείλει η Λαμία

   Στην εφ. ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, φ. 20969, σελ. 6, στις 27 Οκτ. 2015, σε δημοσίευμα του κ. Δημ. Πενταγιώτη τέθηκε μια πρόταση για τιμητικό μνημείο στον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια, με προτομή του σε επιλεγμένο σημείο της πόλης.

   Για την προσωπικότητα του πολιτικού, του διπλωμάτη, του μεγάλου Έλληνα, αλλά κυρίως του ανθρώπου, που κλήθηκε και ανέλαβε να δημιουργήσει από τα ερείπια το νεοελληνικό κράτος, έχουν γραφεί πολλά. Εδώ θα δοθεί ένα σύντομο βιογραφικό, με επιπλέον ορισμένα χαρακτηριστικά δείγματα από περιστατικά της ζωής αυτού του σπάνιου Έλληνα πολιτικού. Η αναφορά έχει σημαντική αξία, ιδιαίτερα αυτά τα χρόνια της κρίσης, που ο ελληνισμός στρέφεται και αναζητά κάτι αντίστοιχο με το μοναδικό πρότυπο του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος -  τον Άγιο[1] της πολιτικής, όπως χαρακτηρίστηκε - του Ιωάννη Καποδίστρια.

  Γεννημένος στην Κέρκυρα (1776), σπούδασε γιατρός και για 4 χρόνια άσκησε αφιλοκερδώς την ιατρική. Ασχολήθηκε με τα κοινά της Ιονίου Πολιτείας (υπό ρωσική κυριαρχία) με επιτυχία. Κλήθηκε στη Ρωσία (υπουργείο Εξωτερικών) κι έγινε διπλωμάτης. Εστάλη στην Ελβετία την οποία κράτησε ουδέτερη. Η δημιουργία του ελβετικού συντάγματος με τα αυτόνομα καντόνια στην ελβετική ομοσπονδία είναι έργο δικό του.

   Ο Τσάρος τον διόρισε υπουργό των Εξωτερικών (1815), αλλά αρχικά δεν δέχτηκε λέγοντας :

- «Μεγαλειότατε, εντίμως σας δηλώνω ότι οσάκις ευρεθώ προ του τραγικού διλήμματος να υποστηρίξω τα συμφέροντα της σκλαβωμένης πατρίδος μου ή τα συμφέροντα της αχανούς αυτοκρατορίας σας, δεν θα διστάσω ούτε στιγμή: Θα τεθώ με το μέρος της πατρίδος μου ... Είμαι Έλλην και θα μείνω Έλλην για πάντα».

Ιωάννης Καποδίστριας

   Στο Συνέδριο της Βιέννης (Ιερή Συμμαχία, τον Ιούνιο του 1815) έκανε αναφορά για το “καταδυναστευόμενον ελληνικόν έθνος παρά της Οθωμανικής εξουσίας”, με την υποστήριξη του Τσάρου. Εκπροσώπησε τη Ρωσία μετά τη μάχη του Βατερλώ και πέτυχε να δοθεί σύνταγμα στα Επτάνησα. Με την έναρξη της ελληνικής επανάστασης βοήθησε πιέζοντας τον Τσάρο. Διαφώνησε με τον Τσάρο για τη νέα ρωσική πολιτική και έφυγε στην Ελβετία. Έλαβε προσκλήσεις για να γίνει κυβερνήτης της Ελλάδος από τους Αλέξ. Υψηλάντη και Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.

   Στη Γ’ Εθνοσυνέλευση στην Τροιζήνα (30-3-1827) εκλέχτηκε Κυβερνήτης της Ελλάδος με θητεία 7 ετών. Στις 18-1-1828 έφτασε στο Ναύπλιο (έγινε πρωτεύουσα). Παρέλαβε χάος, αλλά ήταν αποφασισμένος, ζητώντας αφοσίωση και αυταπάρνηση από τους συνεργάτες του. Σε ομιλία του στη Δ’ Εθνοσυνέλευση είπε :

Ευρυτάνες μετανάστες στην Αμερική (1899-1924), Μέρος Δ’

Περιλαμβάνει όσους δήλωσαν ως πατρίδα τους το Καρπενήσι

Συνέχεια από το Γ’ μέρος

3. Πρώτη σημαντική αύξηση των μεταναστών στο 1905

 Στη διάρκεια του 1905 έγιναν 11 ταξίδια (6 ομαδικά και 5 μεμονωμένα). Συνολικά έφυγαν 36 Ευρυτάνες μετανάστες που δήλωσαν νε πατρίδα τους το Καρπενήσι. Πιο αναλυτικά :

 Η πρώτη μεμονωμένη αναχώρηση του 1905 έγινε από τον Κωνσταντίνο Κατσαρό. Στις 10 Απριλίου από το ιταλικό λιμάνι της Νάπολης έφυγε με το πλοίο “Germania” και στις 24 Απριλίου έφτασε στην Αμερική. Ήταν τότε 27 ετών. Με 30 $ μαζί του πήγαινε για δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο ξάδερφός του Λευτέρης Τυλιγάδης[1].

 Η πρώτη ομαδική αναχώρηση στο 1905 αρίθμησε 2 άτομα, τους Γεώρ. Ευαγγελόπουλο και Δημ. Ράμμο. Η ομάδα από την Ελλάδα πήγε πρώτα στην Ιταλία με πλοίο. Στις 28 Απριλίου, από το λιμάνι της Νάπολης αναχώρησε με το πλοίο “Konig Albert” και στις 11 Μαΐου αφίχθηκε στις ΗΠΑ. Επιπλέον μας είναι γνωστά ότι :

· Ο Γεώργιος Ευαγγελόπουλος ήταν τότε 20 ετών και με 13 $ μαζί του αναζητούσε δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο ξάδερφός του Νικολόπουλος.

· Ο Δημήτριος Ράμμος ήταν 29 ετών και πήγαινε στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ένας ξάδερφός του.

 Η δεύτερη ομαδική αναχώρηση στο 1905 ήταν πολυπληθής και συνολικά αρίθμησε 14 άτομα, αλλά απ’ αυτά τα 4 έφυγαν από τον Πειραιά, ενώ τα υπόλοιπα 10 έφυγαν από τη Νάπολη. Την τετραμελή ομάδα συγκρότησαν οι : Απ. Μπαλάφας, Αλέξ. Μπουσάνης, Αθ. Τσακανίκας και Αθ. Τσατσούλας. Η ομάδα στις 7 Μαΐου, από το λιμάνι του Πειραιά, επιβιβάστηκε στο πλοίο “Patria (1882)” και στις 29 Μαΐου αποβιβάστηκε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Παραθέτουμε λίγα επιπλέον στοιχεία των μεταναστών :

· Ο Απόστολος Μπαλάφας ήταν 18 ετών. Με 10 $ πήγαινε για δουλειά στη Νέα Υόρκη για να συναντήσει τον πατέρα του Γεώργιο Μπαλάφα.

· Ο Αλέξανδρος Μπουσάνης ήταν 36 ετών και παντρεμένος. Προορισμός του η Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο γνωστός του Αναγνωστόπουλος.

· Ο Αθανάσιος Τσακανίκας ήταν έφηβος 16 ετών. Με 27 $ μαζί του αναζητούσε δουλειά στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης, όπου ήταν ένας ξάδερφός του Τσακανίκας.

· Ο Αθανάσιος Τσατσούλας ήταν 30 ετών. Με 33 $ στην τσέπη πήγαινε για δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο συμπατριώτης του Δημοσθ. Τσάμης.

 Τα υπόλοιπα 10 μέλη της ομάδας ήταν οι : Λεων. Θεόκλητος, Χαράλ. Θεόκλητος, Λάμ. Κατσούδας, Γεώρ. Λέφας, Ταξ. Μέρος, Κων. Μυλωνάς, Κων. Τσιτούρης, Θεόδ. Τσιτσέρας, Επαμ. Τσούμας και Γεώρ. Χήρας. Η ομάδα από την Ελλάδα με πλοίο πέρασε στην Ιταλία. Στο ιταλικό λιμάνι της Νάπολης επιβιβάστηκαν στο ίδιο πλοίο “Patria (1882)”, που έφυγε από τον Πειραιά. Για τους μετανάστες αυτούς γνωρίζουμε ακόμη ότι :